Eksplozja inteligencji
Książka Grzegorza Lindenberga „Ludzkość poprawiona” stanowi „polską odpowiedź” na podobne, niezwykle ostatnio popularne publikacje Harariego czy Kurzweila. Autorzy tych dzieł dokonują eksploracji bliskiej i bardziej odległej przyszłości w oparciu o widoczne trendy naukowe, ekonomiczne, społeczne. Jest to działalność ryzykowna, ponieważ tendencje rozwojowe ludzkości podlegają ogromnej liczbie zmiennych (Lindenberg zdaje sobie sprawę z tych niebezpieczeństw i opatruje swe rozważania szeregiem koniecznych zastrzeżeń).
W wielu punktach rozważania polskiego autora pokrywają się z obserwacjami izraelskiego historiozofa Harariego. Nie może być inaczej, ponieważ obaj żyją w tym samym momencie historycznym, korzystają z podobnych źródeł. Obaj też dostrzegają przełomowość momentu, w którym przyszło ludzkości egzystować. Lindenberg (tu też nie jest oryginalny) wskazuje na dwa najistotniejsze trendy mające zupełnie zmienić (już zmieniają) naszą rzeczywistość społeczną: inżynierię genetyczną, która ostatnio dokonała gigantycznych przełomów (jesteśmy już w stanie dość dowolnie „edytować” geny, ogromne znaczenie ma tu mechanizm CRISPR – tania i ogólnie dostępna metodologia genetycznych manipulacji), oraz rozwój sztucznej inteligencji. Temu drugiemu zagadnieniu w znacznej mierze poświęcona jest książka Lindenberga.
Przedstawia on zwięzłą historię rozwoju sztucznej inteligencji, co pozwala zaobserwować gigantyczne zmiany, jakie dokonały się w tej dziedzinie przez ostatnie dekady. Czy ten wykładniczy postęp doprowadzi w końcu do eksplozji inteligencji (określenie brytyjskiego matematyka I.J. Gooda z 1965 r.), czyli rozwoju sztucznej świadomości, przewyższającej zasobami rozumności po wielekroć ludzką? Większość zainteresowanych tematyką odpowiada na to pytanie twierdząco. Co oznacza ów mniemany przełom dla ludzkości? Możliwych scenariuszy jest przynajmniej kilka. Nie wszystkie są czarne.
Grzegorz Lindberg, Ludzkość poprawiona. Jak najbliższe lata zmienią świat, w którym żyjemy, Wyd. Otwarte, Kraków 2018