Najpopularniejszym barwnym związkiem kadmu jest żółcień kadmowa, czyli siarczek kadmu (CdS). Służy jako pigment o dużej trwałości już od 1840 r. Najpopularniejszym barwnym związkiem kadmu jest żółcień kadmowa, czyli siarczek kadmu (CdS). Służy jako pigment o dużej trwałości już od 1840 r. Wikipedia
Struktura

Pigment van Gogha

Kadm w stanie czystym jest miękkim, kowalnym, srebrzystobiałym metalem. Na powietrzu stosunkowo szybko matowieje na skutek utleniania powierzchni do tlenku kadmu.Wikipedia Kadm w stanie czystym jest miękkim, kowalnym, srebrzystobiałym metalem. Na powietrzu stosunkowo szybko matowieje na skutek utleniania powierzchni do tlenku kadmu.
W 2017 r. mija dwusetna rocznica odkrycia kadmu – metalu, który z jednej strony wpłynął niebagatelnie na rozwój techniki i sztuki, a z drugiej stał się przyczyną nawet masowych zatruć.

Odkrycie kadmu nastąpiło stosunkowo późno, dopiero na początku XIX w. A to dlatego, że występuje on w skorupie ziemskiej w znacznym rozproszeniu. Rzadko natrafiamy na jego minerały – grenokit (CdS) oraz otawit (CdCO3). Pierwiastek odkryty przez Friedricha Stromeyera początkowo mieszano z rtęcią i stosowano do uzupełniania ubytków w zębach. Dodawano też do stopów srebra i złota, by zwiększyć ich kowalność. Jego kariera nabrała tempa dopiero, gdy okazało się, że nic nie jest w stanie oddać głębi niektórych barw tak jak pigmenty oparte na solach kadmu.

Wiedza i Życie 6/2017 (990) z dnia 01.06.2017; Chemia; s. 46
Reklama