Zdjęcia przed eksplozją i po eksplozji supernowej 2012Z w galaktyce spiralnej NGC 1309. Biały X na górze głównego zdjęcia oznacza lokalizację supernowej w galaktyce. Zdjęcia przed eksplozją i po eksplozji supernowej 2012Z w galaktyce spiralnej NGC 1309. Biały X na górze głównego zdjęcia oznacza lokalizację supernowej w galaktyce. NASA/ESA
Kosmos

Białe karły jaśnieją jako zombie

Badacze uważają, że niekompletnie eksplodujący obiekt staje się taki dzięki rozdęciu.

Początkowo przychodzi na myśl, że nie. Wybuch supernowej to wyrzut całej lub niemal całej zgromadzonej w gwieździe materii. Jeśli wybuchający obiekt jest bardzo masywny, pozostaje po nim zwykle gwiazda neutronowa lub czarna dziura. Ale w przypadku szczególnego typu supernowej Ia, gdy wybucha biały karzeł (supergęsta gwiazda o masie Słońca, ale rozmiarach Ziemi), obiekt powinien w całości zniknąć. To dlatego w tabelkach opisujących pozostałości po wybuchu widnieje tylko pozioma kreska.

Badania supernowych Ia są kluczowe nie tylko dla teoretyków ewolucji gwiazd, ale i dla kosmologów – to ich jasność, łatwa do oceny, pozwala nam mierzyć najodleglejsze zakątki wszechświata.

Wiedza i Życie 8/2022 (1052) z dnia 01.08.2022; Obiekty dziwne i ciekawe; s. 76
Oryginalny tytuł tekstu: "Ocalona gwiazda"
Reklama