Dwutlenek węgla z elektrowni Bełchatów widać z kosmosu

Największymi źródłami punktowych emisji dwutlenku węgla są przede wszystkim elektrownie wykorzystujące paliwa kopalne. Jednym z takich gigantów jest zakład w Bełchatowie, spalający węgiel brunatny z pobliskiej kopalni odkrywkowej. To największa elektrownia cieplna w Europie i piąta na świecie. Naukowcy postanowili sprawdzić, czy satelity mogłyby dojrzeć, ile emituje ona CO₂. Bełchatów potraktowano jak obiekt badawczy przed wysłaniem na orbitę za kilka lat dwóch sond o nazwie CO2M (skrót od „Copernicus Anthropogenic CO2 Monitoring Mission”).

Autorzy badań – opublikowano je w październiku we „Frontiers in Remote Sensing” – sięgnęli po dane pomiarowe z ostatnich 5 lat zebrane przez amerykańskiego satelitę OCO-2 (Orbiting Carbon Observatory 2) oraz instrument OCO-3, umieszczony na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Oba zaprojektowano do monitorowania emisji dwutlenku węgla z dużych obszarów, więc nie było pewności, czy rozdzielczość obrazów nie okaże się za mała do namierzenia elektrowni w Bełchatowie. Orbitalna aparatura poradziła sobie jednak z tym zadaniem. Zidentyfikowano strumienie CO₂ uciekające z 300-metrowych bełchatowskich kominów i tworzące niewidzialne smugi o długości 10–50 km, które płynęły zwykle na wysokości 550 m. Pomiary – możliwe do wykonania tylko przy bezchmurnej pogodzie i braku dużych zbiorników wodnych oraz gór – pokazywały, o ile więcej dwutlenku węgla jest w danym obłoku w porównaniu ze średnim stężeniem tego gazu w lokalnej atmosferze. Satelitarne wyniki zgadzały się z szacunkami uzyskanymi na podstawie podawanych przez elektrownię informacji o ilości wytworzonej przez nią energii elektrycznej. Wkrótce w ten sposób będzie można ocenić wszystkich superemitentów na świecie.