Pulsar jako ikona popkultury

Pięćdziesiąt lat temu Harold D. Craft Jr. przedstawił niezwykły czarno-biały wykres jako część swojej rozprawie doktorskiej na Cornell University. Postrzępione linie, umieszczone jedne nad drugą, reprezentowały fale radiowe z pulsara CP1919 zarejestrowane w Arecibo Observatory w Puerto Rico. Kilka miesięcy później wykres pojawił się w Scientific American jako całostronicowa wizualizacja, tym razem z białymi liniami na błękitnym tle.

Pulsary to szybko wirujące gwiazdy neutronowe emitujące wiązki promieniowania radiowego, które świecą w kosmosie jak latarnie morskie. Na grafice ułożono w stos 80 kolejnych pulsów (zarejestrowanych na częstotliwości 318 MHz). Jeden puls (zmieniający się od strony lewej do prawej) trwa około 0,04 s, a największe natężenie występuje w pobliżu środka. Pulsy pojawiają się co 1,337 s.

W 1979 roku wykres dotarł do szerszej społeczności. Grafik Peter Saville zamieścił biało-czarną wersję na okładce albumu Unknown Pleasures nagranego przez angielski zespół rockowy Joy Division.

Na okładce płyty nie było nazwy zespołu, tytułu albumu ani innych identyfikatorów – odważne posunięcie! W 175. rocznicę powstania Scientific American oddajemy hołd pracy Crafta i jego wizualizacji danych, która z badań naukowych stworzyła ikonę popkultury.