W teflonowej torbie umieszczonej wewnątrz wypełnionej azotem gabloty w Skarbcu Próbek Księżycowych w Centrum Lotów Kosmicznych NASA imienia Lyndona B. Johnsona jest przechowywany największy fragment skały księżycowej pozostały z próbki 15 556 pozyskanej przez astronautów z Apollo 15. W teflonowej torbie umieszczonej wewnątrz wypełnionej azotem gabloty w Skarbcu Próbek Księżycowych w Centrum Lotów Kosmicznych NASA imienia Lyndona B. Johnsona jest przechowywany największy fragment skały księżycowej pozostały z próbki 15 556 pozyskanej przez astronautów z Apollo 15. Zdjęcie Chris Gunn
Kosmos

Łupy Apollo

Pięć próbek zebranych podczas misji Apollo 15, 16 i 17, które pomogły badaczom sformułować wiodącą obecnie teorię pochodzenia Księżyca.Zdjęcie Chris Gunn Pięć próbek zebranych podczas misji Apollo 15, 16 i 17, które pomogły badaczom sformułować wiodącą obecnie teorię pochodzenia Księżyca.
Skały księżycowe dostarczone na Ziemię przez astronautów z programu Apollo gruntownie odmieniły naszą wiedzę nie tylko o Księżycu, ale i o całym Układzie Słonecznym. Chęć pozyskania większej ich ilości jest jednym z głównych powodów, byśmy powrócili na Księżyc
Erica Jawin
1 sierpnia 2019

Misje Apollo są gloryfikowane przede wszystkim za to, że ludzka stopa stanęła na Księżycu, lecz ich najważniejszy wkład do nauki jest reprezentowany przez kolekcję skał, które astronauci ze sobą przywieźli. Nazwać te 382 kg kamieni i regolitu (gruba warstwa drobnych odłamków skalnych i pyłu pokrywająca powierzchnię Księżyca i innych globów skalistych) bezcennym skarbem to mało powiedziane. Badanie tych próbek w ziemskich laboratoriach przyczyniło się do powstania współczesnej planetologii i dało nam zasadniczy wgląd w procesy geologiczne zachodzące na wszystkich ciałach planetarnych.

Świat Nauki 8.2019 (300336) z dnia 01.08.2019; Raport specjalny 50. rocznica Misji Apollo 11; s. 48

Erica Jawin

Reklama