Wielki Obłok Magellana widziany przez Kosmiczny Teleskop Spitzera. Po lewej stronie nieco wyżej widać sporą jasną plamę. To mgławica Tarantula. Wielki Obłok Magellana widziany przez Kosmiczny Teleskop Spitzera. Po lewej stronie nieco wyżej widać sporą jasną plamę. To mgławica Tarantula. NASA/JPL
Kosmos

Obłoki Magellana

Obłoki Magellana widziane nad pustynią Atakama w Chile. Mniejszy Obłok zawiera ok. 3 mld gwiazd, większy – 20 mld. Zdjęcie wykonano 19 lipca 2019 r.SPL/Indigo Obłoki Magellana widziane nad pustynią Atakama w Chile. Mniejszy Obłok zawiera ok. 3 mld gwiazd, większy – 20 mld. Zdjęcie wykonano 19 lipca 2019 r.
Wielki i Mały Obłok to sąsiedzi naszej galaktyki i najczęściej obserwowane przez astronomów obiekty kosmiczne poza Drogą Mleczną. Znaleziono w nich sporo niespodzianek.
Przemek Berg
1 maja 2024

Jest rok 2010. Zespół astronomów kierowany przez prof. Paula Crowthera z University of Sheffield w Wielkiej Brytanii wykorzystuje archiwalne dane z Kosmicznego Teleskopu Hubble’a oraz największy naziemny teleskop świata – VLT z Chile – do obserwacji dwóch gromad gwiazd w szczególnym miejscu Wielkiego Obłoku Magellana (LMC, Large Magellanic Cloud, 163 lata świetlne od nas). Zarówno LMC, jak i sąsiedni Mały Obłok Magellana (SMC, Small Magellanic Cloud, 206 l.św. od nas) są widoczne tylko na południowym niebie Ziemi, więc z Polski ich nie dostrzeżemy.

Wiedza i Życie 5/2024 (1073) z dnia 01.05.2024; Kosmos; s. 22

Przemek Berg

Dziennikarz naukowy związany z tygodnikiem „Polityka” oraz „Wiedzą i Życiem”. Pisze głównie o astronomii, fizyce i astrofizyce. Bliskie mu są także tematy związane ze zmianami klimatu ziemskiego i zagrożeniem wielu gatunków zwierząt.
Reklama