Łuski na skórze węży zachodzą na siebie. Zwierzęta te są w stanie kontrolować każdą z nich z osobna, co pozwala im się wspinać na szorstkie powierzchnie. Na zdj. gałęźnica szorstkołuska.
Shutterstock
Z kalendarza: Światowy Dzień Węża
Czy miały morskich przodków? Jak to się stało, że straciły kończyny? Czy wystarcza im jedno płuco? Co się stanie, gdy wąż ugryzie innego węża? /Z archiwum WiŻ/
1 listopada 2017
Wijąca się pośród traw pokryta złotymi łuskami kobra zmieniła nie tylko karierę Lynne Isbel, ale i postrzeganie ewolucyjnych powiązań pomiędzy ludźmi a wężami. Gdy przemierzając kenijską łąkę, wspomniana pani antropolog natknęła się na węża, zatrzymała się bez ruchu szybciej, niż jej mózg był w stanie świadomie przetworzyć informacje, na jakie stworzenie właśnie się natknęła. To spotkanie rozpoczęło jej wieloletnie poszukiwania odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób jej natychmiastowa reakcja znalazła się w repertuarze ludzkich odruchów.
Wiedza i Życie
11/2017
(995) z dnia 01.11.2017;
Zoologia;
s. 32