Getty Images
Środowisko

Lot po linii, czyli kwantowa natura ptasiej nawigacji

Rudzik i szlamnik (powyżej) to jedne z wielu ptaków, które migrują na olbrzymie odległości.Getty Images Rudzik i szlamnik (powyżej) to jedne z wielu ptaków, które migrują na olbrzymie odległości.
Migrujące ptaki pokonują ogromne odległości między lęgowiskami a zimowiskami. Nowe badania wskazują na biofizyczne podstawy ich wewnętrznego systemu orientacji.

Wyobraź sobie, że jesteś młodym szlamnikiem, dużym długonogim i długodziobym ptakiem nadbrzeżnym, który wylągł się w alaskańskiej tundrze. Gdy dni stają się coraz krótsze i nadchodzi mroźna zima, odczuwasz potrzebę wyruszenia w trwającą co najmniej siedem dni i nocy non stop podróż przez Ocean Spokojny na półkulę południową do oddalonej o 12 tys. km Nowej Zelandii. To jedna z najbardziej imponujących ziemskich migracji. I sprawa życia i śmierci. Co roku dziesiątki tysięcy szlamników pomyślnie odbywa taką wyprawę.

Świat Nauki 5.2022 (300369) z dnia 01.05.2022; Chemia biofizyczna; s. 20
Oryginalny tytuł tekstu: "Kwantowa natura ptasiej nawigacji"
Reklama