Koralowa Wieża Południowy Pacyfik, 80 km na wschód od półwyspu York w Australii. Naukowcy z James Cook University za pomocą sonaru wielospektralnego sporządzali mapy podwodnych siedlisk na północ od Wielkiej Rafy Barierowej, gdy nagle natknęli się na wieżę zbudowaną z rafy koralowej o wysokości blisko 500 m. Podstawa tej gigantycznej struktury – podobnej do wielkiego klina albo płetwy rekina – ma średnicę półtora kilometra, a jej czubek znajduje się 50 m pod wodą. Dokładniejsze oględziny wykonane przez zdalnie sterowany pojazd wykazały, że wieża przyciąga mnóstwo ryb, a poza tym – w przeciwieństwie do sąsiedniej Wielkiej Rafy Koralowej – nie dotknęło jej blaknięcie. Koralowa Wieża Południowy Pacyfik, 80 km na wschód od półwyspu York w Australii. Naukowcy z James Cook University za pomocą sonaru wielospektralnego sporządzali mapy podwodnych siedlisk na północ od Wielkiej Rafy Barierowej, gdy nagle natknęli się na wieżę zbudowaną z rafy koralowej o wysokości blisko 500 m. Podstawa tej gigantycznej struktury – podobnej do wielkiego klina albo płetwy rekina – ma średnicę półtora kilometra, a jej czubek znajduje się 50 m pod wodą. Dokładniejsze oględziny wykonane przez zdalnie sterowany pojazd wykazały, że wieża przyciąga mnóstwo ryb, a poza tym – w przeciwieństwie do sąsiedniej Wielkiej Rafy Koralowej – nie dotknęło jej blaknięcie. Ilustracja Maciej Frolow
Środowisko

Dno bez tajemnic

Milion koralowych kopców Północny Atlantyk, 180 km na wschód od wybrzeży amerykańskiego stanu Georgia. Badacze z National Oceanic and Atmospheric Administration zakończyli prace nad mapą głębokowodnej „prowincji miliona kopców”. Tysiące koralowych pagórków o wysokości od 10 do 100 m pokrywają fragment dna morskiego o powierzchni około 30 tys. km2. To największy odkryty dotychczas ekosystem stworzony przez głębinowe koralowce. Funkcjonuje on na głębokości od 600 do 800 m, gdzie nie dociera światło słoneczne. Dlatego żyjące tu białe koralowce nie udzielają gościny symbiotycznym glonom, które nadają barwę płytkowodnym koralowcom. Gdy stare korale w kolonii umierają, na ich szkielecikach wyrastają nowe; niektóre z kopców liczą wiele tysięcy lat.Ilustracja Maciej Frolow Milion koralowych kopców Północny Atlantyk, 180 km na wschód od wybrzeży amerykańskiego stanu Georgia. Badacze z National Oceanic and Atmospheric Administration zakończyli prace nad mapą głębokowodnej „prowincji miliona kopców”. Tysiące koralowych pagórków o wysokości od 10 do 100 m pokrywają fragment dna morskiego o powierzchni około 30 tys. km2. To największy odkryty dotychczas ekosystem stworzony przez głębinowe koralowce. Funkcjonuje on na głębokości od 600 do 800 m, gdzie nie dociera światło słoneczne. Dlatego żyjące tu białe koralowce nie udzielają gościny symbiotycznym glonom, które nadają barwę płytkowodnym koralowcom. Gdy stare korale w kolonii umierają, na ich szkielecikach wyrastają nowe; niektóre z kopców liczą wiele tysięcy lat.
Mapowanie dna morskiego przynosi nowe odkrycia zaskakujących form skalnych
Mark Fischetti
1 września 2022

Oceanografowie często podkreślają, że o dnie ziemskich oceanów wiemy mniej niż o powierzchni Księżyca. To prawda. Do 2017 roku naniesiono na mapy jedynie 6% powierzchni dna morskiego. Powstały one przede wszystkim dzięki wyposażonym w sonary statkom, które przemierzały lokalne akweny, pływającym w tę i z powrotem wzdłuż wytyczonych wcześniej linii prostych.

Jednak w ostatnich latach wiele państw zaczęło się znacznie dokładniej interesować dnem morskim położonym wewnątrz ich „wyłącznych stref ekonomicznych”.

Świat Nauki 9.2022 (300373) z dnia 01.09.2022; Raport Badania Oceanów; s. 32

Mark Fischetti

Starszy redaktor w „Scientific American”. Zajmuje się zrównoważonym rozwojem.
Reklama