Izotopy promieniotwórcze w medycynie
Gdy w 1896 r. Henri Becquerel dość przypadkowo odkrył zjawisko promieniotwórczości, potraktował je jako problem stricte naukowy. Prawdopodobnie nawet nie podejrzewał, że już za kilkadziesiąt lat stanie się ono potężnym narzędziem wspomagającym lekarzy w diagnostyce i leczeniu.
1 lutego 2020
Historycznie rzecz biorąc, pierwszym radioizotopem użytym w medycynie był rad, odkryty przez małżeństwo Curie. Już kilka lat po jego wyizolowaniu pracujący na Johns Hopkins University ginekolog Howard Atwood Kelly zastosował ten pierwiastek w leczeniu pewnych rodzajów nowotworów narządów rodnych. Niestety, rad jest silnie radioaktywny i do tego emituje bardzo niebezpieczne promienie alfa, tak więc dość szybko stwierdzono, że korzyść z jego stosowania jest o wiele mniejsza niż szkody przez niego wywoływane.
Wiedza i Życie
2/2020
(1022) z dnia 01.02.2020;
Fizyka;
s. 30
