Wnętrze komory mieszczącej eksperyment LHCb, który polega na badaniu cząstek zawierających kwark piękny produkowanych w wyniku zderzeń protonów.
Zdjęcie Alastair Philip Wiper
Piękne pomiary
Zdjęcie Alastair Philip Wiper
Detektor LHCb widziany z boku (1) i od dołu (2) służy do badania zderzeń protonów zachodzących w rurze prowadzącej wiązki (3). Przebieg eksperymentu jest nadzorowany przez fizyków pracujących w sterowni (4). Komputery (5) wstępnie oceniają dane i wybierają reakcje, które zostaną zapisane w celu dalszej analizy. Zderzenia zachodzą wewnątrz precyzyjnego detektora VELO (Vertex Locator), który dzięki zastosowaniu czujników krzemowych (6) rozpoznaje cząstki piękne.
Naukowcy badający cząstki piękne w Wielkim Zderzaczu Hadronów dostrzegli ślady, które mogą poprowadzić do ogólniejszej teorii
1 grudnia 2017
Rzadko bywa, aby wiadomości z fizyki trafiały na czołówki telewizyjnych serwisów informacyjnych, jak zdarzyło się 4 lipca 2012 roku, kiedy stacje na całym świecie donosiły z Genewy, że dzięki Wielkiemu Zderzaczowi Hadronów (LHC – Large Hadron Collider) w CERN zakończono sukcesem ciągnące się prawie 50 lat poszukiwania bozonu Higgsa. Dla eksperymentatorów było to ostatnie brakujące trofeum w kolekcji przewidzianej przez Model Standardowy, teorię opisującą cząstki elementarne i oddziaływania między nimi.
Świat Nauki
12.2017
(300316) z dnia 01.12.2017;
Fizyka cząstek elementarnych;
s. 56