Rdzewiejący Księżyc

Intensywne badania Księżyca trwają już od kilkudziesięciu lat, ale ciągle kryje on wiele tajemnic.

Nadal badane są próbki skał z misji Apollo, ale trwają też analizy zdalne, prowadzone przez sondy orbitujące wokół Księżyca. W 2018 r. pozwoliły one na odkrycie sporych ilości wody (a dokładniej – lodu) w okolicach biegunów. Najnowsze informacje mówią także o obecności hematytu. Jest to bardzo pospolity na Ziemi minerał będący tlenkiem żelaza (Fe₂O₃), który w postaci rozdrobnionej ma barwę czerwonawą. Jego obecność na naszej planecie nie jest zaskakująca, ponieważ mamy tu pod dostatkiem wody oraz tlenu – dwie kluczowe substancje niezbędne do utlenienia pierwiastkowego żelaza. Musimy jednak pamiętać, że Księżyc pozbawiony jest atmosfery. Skąd więc ten tlen? Prawdopodobnie pochodzi z Ziemi.

Japońska misja księżycowa SELENE już w 2007 r. dostarczyła danych, że wiatr słoneczny, oddziałujący w sposób ciągły na ziemską atmosferę, porywa z niej m.in. tlen, który następnie ląduje na Księżycu. Są to oczywiście niewielkie ilości, ale zjawisko to trwa od milionów lat, co pozwala na powolne utlenianie obecnego na powierzchni żelaza. Nie mamy jeszcze bezpośrednich dowodów na działanie tego mechanizmu, ale wiemy już, że hematytu znajduje się więcej na widocznej stronie Księżyca, gdzie z wiatrem słonecznym docierają ślady ziemskiej atmosfery. Dlatego możemy powiedzieć, że to Słońce i Ziemia sprawiają tak naprawdę, że Księżyc rdzewieje.