Dwoje oczu, trzy wymiary

Do dwuocznego widzenia przywykamy od narodzin. Nim jednak noworodek dostrzeże ostre kontury małych przedmiotów i nauczy się interpretować głębię obrazu, upływa około pół roku. Stereoskopowe – czyli przestrzenne – widzenie jest możliwe dzięki częściowemu nakładaniu się pól widzenia lewego i prawego oka. Obrazy te są nieco przesunięte w poziomie oraz różnią się kątem, pod jakim są obserwowane. Odległość między źrenicami determinuje zakres poprawnej interpretacji relacji przestrzennych.