List do roku 2050

Rzeka Squamscott

rozleniwiła się wczesnym latem

– piżmoszczur podniósł się i zanurkował,

czapla przecięła powietrze i wylądowała,

choiny, które przetrwały

jeszcze jedno stulecie

obdzierania ich z kory,

rosły bujnie. Niektórym rany

zadawały bobry i małe

żarłoczne mszyce, ale mimo to

dzięcioły smugoszyje

znajdowały w martwym drewnie

to, czego szukały. Tym właśnie

było to dla nas – odwijaniem nici nadziei

wprost z powietrza, jakby dana nam była

umiejętność wyplatania z nich

tkanin.