Wszyscy na jednego czyli o solidarnym macie

Osobliwe, oryginalne końcówki podczas praktycznej gry w szachy, a właściwie końcówki końcówek – to rzadkość. Przede wszystkim dlatego, że gdy któryś z graczy uzyska wyraźną przewagę albo gdy sytuacja z różnych względów wskazuje na nieuchronność porażki, zagrożony po prostu się poddaje. Finał z zamatowanym ostatecznie, ale zwykle niezbyt efektownie królem kończy natomiast często partie nowicjuszy, którzy lubią oglądać spektakularne przejawy swojej dominacji. Ten niedosyt doświadczania urokliwych finiszów był główną przyczyną pojawienia się – już u zarania królewskiej gry, czyli w VIII wieku, gdy nosiła ona jeszcze nazwę szatrandż – zadań szachowych.