Mózgi małych dzieci tworzą wspomnienia. Dlaczego zostają zapomniane?

Czerwona plama, przeszywający ból i dźwięki lata – to urywki moich najwcześniejszych wspomnień. Miałem sześć, może siedem lat, gdy nadepnąłem na odłamek szkła w parku wodnym w Toronto. Z tamtego dnia niewiele więcej pamiętam, ale blizna na stopie świadczy o tym, co się wydarzyło.

Gdy pytasz dorosłych o ich pierwsze wspomnienie konkretnego wydarzenia z dzieciństwa, odpowiedź zwykle dotyczy czegoś, co miało miejsce nie wcześniej niż w przedszkolu. Tak jest niezależnie od tego, czy spytasz studenta czy dziadka, co sugeruje, że brak wspomnień z okresu niemowlęcego czy wczesnego dzieciństwa nie wynika jedynie z normalnego zapominania z upływem czasu.