Tajemnice pierwszych kwazarów

Astronomia to jedna z niewielu nauk, która dysponuje prawdziwym wehikułem czasu. Im dalsze obiekty obserwujemy, tym dawniej one powstały – resztę czasu zużyło wysłane przez nie światło na podróż do nas. Dzięki temu możemy oglądać, jaki był świat wkrótce po narodzinach, 12 lub nawet 13 mld lat temu. Badacze obserwują więc rodzące się gromady galaktyk i pierwsze kwazary – supermasywne czarne dziury pochłaniające okoliczną materię. Czasem natykają się na prawdziwe niespodzianki… Tak też było z badaniem pierwszych supergromad galaktyk i kwazarów wykonanym przez potężny teleskop Subaru. Japońskim badaczom udało się odkryć niemal 200 pierwotnych supergromad, czyli dziesięciokrotnie więcej, niż znaliśmy do tej pory. Jednak ku ich zaskoczeniu odnalezione w ich pobliżu kwazary raczej unikały zagęszczeń galaktyk.

Dotychczas astronomowie uważali, że kwazary powstają podczas potężnych galaktycznych zderzeń. Powinno ich być zatem więcej tam, gdzie znajduje się więcej galaktyk. Tymczasem wydaje się, że te masywne czarne dziury powstały niezależnie, a ich promieniowanie wstrzymuje powstawanie galaktyk w sąsiedztwie. Jednocześnie, jeśli w jakiejś supergromadzie odnaleziono kwazar, często towarzyszył mu drugi. Czy oznacza to, że pewne okoliczne warunki szczególnie sprzyjały narodzinom kwazarów? Trwają badania mające rozwikłać te i inne zagadki początków wszechświata, jaki dziś znamy.