Obce głębie na księżycu Saturna

W Sekcji Archeo w Pulsarze prezentujemy archiwalne teksty ze „Świata Nauki” i „Wiedzy i Życia”. Wciąż aktualne, intrygujące i inspirujące.

Księżyc Saturna, Tytan, jest jedynym poza Ziemią ciałem Układu Słonecznego, na którego powierzchni występują jeziora i morza. Struktury te bardzo interesują naukowców, a dzięki nowym obliczeniom poznaliśmy imponującą głębokość Kraken Mare – największego morza Tytana wypełnionego lodowatą mieszanką metanu, etanu i azotu.

Wynik uzyskano, przeprowadzając nową analizę skanów radarowych wykonanych przez sondę Cassini, gdy ta mijała spowitego mgłą Tytana w sierpniu 2014 roku. Z użyciem tych danych naukowcy oszacowali głębokość tej części Kraken Mare, w której można było wykryć dno morskie, a także tam, gdzie było to niemożliwe. Valerio Poggiali, planetolog z Cornell University, wyjaśnia że na dużym północnym estuarium sygnały wykrywały dno i tam jedne z nich odbijały się od powierzchni, zaś inne przenikały przez ciecz i odbijały się od dna. Poggiali i jego koledzy w artykule w czasopiśmie „Journal of Geophysical Research: Planets” stwierdzili, że w tej części estuarium głębokość dochodzi do 85 m. W środkowej i zachodniej części morza dno nie odbijało fal radarowych, co sugeruje, że środkowa część Kraken Mare ma co najmniej 100 m głębokości – a może nawet ponad 300.

„Pomysł, że można wykonać batymetrię [pomiar głębokości] na księżycu z zewnętrznego Układu Słonecznego, jest ekscytujący” – mówi Elizabeth Turtle, planetolożka z Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory, która nie brała udziału w nowych badaniach. Wyniki „dostarczają wielu informatywnych danych umożliwiających lepsze poznanie Tytana i opracowanie planów misji na ten księżyc”.

Naukowcy ostrzegają, że w przyszłości może się okazać, iż niektóre sygnały nie zostały odbite nie dlatego, że głębokość jest duża, ale dlatego, że ciecz pochłonęła więcej energii radarowej, niż wynikało to z obliczeń (czyli gdyby robocze szacunki dotyczące składu były błędne). Na podstawie dotychczasowych danych można przypuszczać, że morze ma temperaturę –182°C i składa się w około 70% z ciekłego metanu, 16% z ciekłego azotu i 14% z ciekłego etanu. W trakcie przelotu Cassiniego fale powierzchniowe Kraken Mare miały zaledwie kilka milimetrów wysokości.

Pomiary głębokości mają kluczowe znaczenie dla inżynierów projektujących bezzałogowe łodzie podwodne lub inny sprzęt, który kiedyś będzie mógł pływać po jeziorach i morzach Tytana – mówi Steven Oleson, inżynier specjalista lotów kosmicznych z Glenn Research Center w Ohio, który również nie brał udziału w badaniu. Mimo że zautomatyzowana łódź podwodna nie jest obecnie w planach misji NASA, Oleson wraz z innymi inżynierami przygotował już wstępne projekty takiego statku. Poznanie Kraken Mare jest istotne dla poznania całego Tytana: w morzu tym mieści się około 80% cieczy powierzchniowych księżyca, a zajmuje ono około 500 tys. km² – w przybliżeniu dwa razy więcej niż wynosi całkowita powierzchnia Wielkich Jezior Ameryki Północnej.

Dziękujemy, że jesteś z nami. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.