Gdy wysokoenergetyczna cząstka z kosmosu uderza w atmosferę, powstają kaskady cząstek zawierające głównie fotony, elektrony i miony. Gdy wysokoenergetyczna cząstka z kosmosu uderza w atmosferę, powstają kaskady cząstek zawierające głównie fotony, elektrony i miony. Indigo
Kosmos

Promieniowanie kosmiczne tworzy, ale i zabija

Pozostałość po wybuchu supernowej. Istnieją w niej fale szokowe, które mogą przyspieszać ­cząstki do prędkości relatywistycznych.NASA/CXC/Rutgers/J.Hughes Pozostałość po wybuchu supernowej. Istnieją w niej fale szokowe, które mogą przyspieszać ­cząstki do prędkości relatywistycznych.
Jest efektem burzliwych zjawisk we wszechświecie. Na Ziemi jesteśmy przed nim chronieni. Dalej jest gorzej. Intensywność promieniowania stawia pod znakiem zapytania bezpieczeństwo załóg długotrwałych i dalekich misji kosmicznych.

Promieniowanie kosmiczne powstaje po wybuchach gwiazd supernowych, gwiazd nowych, a także w gigantycznych dyskach akrecyjnych otaczających centralne czarne dziury w galaktykach aktywnych, czyli kwazarach, blazarach, lacertydach i galaktykach Seyferta. Zostaje uwolnione również podczas kolizji galaktyk, które w kosmosie zdarzają się dość często. Tworzy się więc przy wszystkich najbardziej energetycznych i burzliwych zjawiskach we wszechświecie zarówno w naszej galaktyce, jak i w innych. Cząstki tego promieniowania (o ogromnej nieosiągalnej w ziemskich akceleratorach energii, czyli 1021 elektronowolta i większej) pędzą we wszystkie strony kosmosu z prędkością światła.

Wiedza i Życie 9/2022 (1053) z dnia 01.09.2022; Fizyka; s. 22
Oryginalny tytuł tekstu: "Promieniowanie z głębi kosmosu"
Reklama