Reklama
Gromada galaktyk oznaczona symbolem 0024+1654, leżąca w odległości 5 mld l.ś. od nas. Działa jak silna soczewka grawitacyjna powiększająca dwa razy dalej położoną galaktykę widoczną tu pod postacią niebieskich plam. Gromada galaktyk oznaczona symbolem 0024+1654, leżąca w odległości 5 mld l.ś. od nas. Działa jak silna soczewka grawitacyjna powiększająca dwa razy dalej położoną galaktykę widoczną tu pod postacią niebieskich plam. Indigo
Kosmos

Docieramy już do kosmicznych obiektów ekstremalnie dalekich, ciemnych lub samotnych

Soczewkowanie i mikrosoczewkowanie grawitacyjne rozwijają się coraz bardziej i odkrywamy dzięki nim coraz więcej obiektów kosmicznych. W stosowaniu tych metod od lat mistrzami są polscy badacze.
Przemek Berg
1 grudnia 2022

Bez soczewkowania grawitacyjnego nie moglibyśmy dobrze obserwować np. wielu kwazarów, oddalonych od nas o miliardy lat świetlnych. Nie wykrywalibyśmy też samotnych czarnych dziur, planet odległych od swoich macierzystych gwiazd bądź takich zupełnie samotnych. Wszystkie te obiekty i zjawiska są zbyt dalekie lub zbyt ciemne, by można je było spostrzec i zbadać tradycyjnymi metodami. I tu w sukurs przychodzi ogólna teoria względności Einsteina, która zakłada, że każde masywne ciało wywołuje zakrzywienie przestrzeni wokół siebie.

Wiedza i Życie 12/2022 (1056) z dnia 01.12.2022; Kosmos; s. 44
Oryginalny tytuł tekstu: "Zobaczyć niewidzialne"

Przemek Berg

Dziennikarz naukowy związany z tygodnikiem „Polityka” oraz „Wiedzą i Życiem”. Pisze głównie o astronomii, fizyce i astrofizyce. Bliskie mu są także tematy związane ze zmianami klimatu ziemskiego i zagrożeniem wielu gatunków zwierząt.