Docieramy już do kosmicznych obiektów ekstremalnie dalekich, ciemnych lub samotnych
Soczewkowanie i mikrosoczewkowanie grawitacyjne rozwijają się coraz bardziej i odkrywamy dzięki nim coraz więcej obiektów kosmicznych. W stosowaniu tych metod od lat mistrzami są polscy badacze.
1 grudnia 2022
Bez soczewkowania grawitacyjnego nie moglibyśmy dobrze obserwować np. wielu kwazarów, oddalonych od nas o miliardy lat świetlnych. Nie wykrywalibyśmy też samotnych czarnych dziur, planet odległych od swoich macierzystych gwiazd bądź takich zupełnie samotnych. Wszystkie te obiekty i zjawiska są zbyt dalekie lub zbyt ciemne, by można je było spostrzec i zbadać tradycyjnymi metodami. I tu w sukurs przychodzi ogólna teoria względności Einsteina, która zakłada, że każde masywne ciało wywołuje zakrzywienie przestrzeni wokół siebie.
Wiedza i Życie
12/2022
(1056) z dnia 01.12.2022;
Kosmos;
s. 44
Oryginalny tytuł tekstu: "Zobaczyć niewidzialne"