Reklama
Astronomowie zdołali uchwycić bardzo wczesny etap życia supernowej – 26 godz. po jej zaistnieniu – gdy fala wybuchu przebijała się przez powierzchnię gwiazdy. Astronomowie zdołali uchwycić bardzo wczesny etap życia supernowej – 26 godz. po jej zaistnieniu – gdy fala wybuchu przebijała się przez powierzchnię gwiazdy. ESO/L. Calçada
Kosmos

Owocowa gwiazda

Dzięki szybkim obserwacjom udało się poznać kształt eksplozji supernowej.
Weronika Śliwa
1 stycznia 2026

Gdy w kwietniu 2024 r. astronomowie zauważyli supernową w galaktyce należącej do konstelacji Hydry, natychmiast skierowali na nią największe teleskopy. SN 2024ggi była supernową typu II, czyli zjawiskiem kończącym życie bardzo masywnej gwiazdy. Gdy taka gwiazda przestaje wytwarzać energię, jej zewnętrzne warstwy zapadają się na jądro i odbijają od niego, tworząc ogromną eksplozję – w ułamku sekundy uwalnia się energia, którą Słońce emitowałoby przez ponad 16 mld lat.

Choć supernowe są niezwykle ważne, gdyż przyczyniają się do wzbogacenia kosmicznej materii w pierwiastki ciężkie i powodują narodziny nowych gwiazd, wciąż nie wiemy dokładnie, jak przebiega ich wybuch.

Wiedza i Życie 1/2026 (1093) z dnia 01.01.2026; Obiekty dziwne i ciekawe; s. 76

Weronika Śliwa

Doktorat z astronomii pozagalaktycznej obroniła w Centrum Astronomicznym Mikołaja Kopernika. Kieruje planetarium Centrum Nauki Kopernik. Szczególnie interesuje się tematyką nowych planet pozasłonecznych oraz zmianami ziemskiego klimatu. Stała współpracowniczka „Wiedzy i Życia”, współautorka cyklu podręczników do fizyki.