Zimowy krajobraz tundry. Poniżej znajduje się wieczna zmarzlina – grunt zmrożony w tym miejscu ma głębokość ponad pół kilometra. Zimowy krajobraz tundry. Poniżej znajduje się wieczna zmarzlina – grunt zmrożony w tym miejscu ma głębokość ponad pół kilometra. Shutterstock
Środowisko

Czy grozi nam scenariusz z epoki lodowcowej

W strefie wiecznej zmarzliny budynki ustawia się na metalowych filarach wbijanych w zmrożony grunt. Kiedy zmarzlina znika, filary zaczynają się chwiać.Shutterstock W strefie wiecznej zmarzliny budynki ustawia się na metalowych filarach wbijanych w zmrożony grunt. Kiedy zmarzlina znika, filary zaczynają się chwiać.
Wieczna zmarzlina powoli cofa się przed ciepłem. W przyszłości może sama przyczynić się do wzrostu temperatur na globie, gdy będzie oddawała do atmosfery setki miliardów ton zmagazynowanego w niej węgla. Byłaby to powtórka scenariusza z końca ostatniej epoki lodowej.
Andrzej Hołdys
1 grudnia 2017

Pod powierzchnią jednej czwartej lądów na półkuli północnej skrywa się mróz. Wieczna zmarzlina zajmuje około 22 mln km2 – to ponad dwie Europy. Jej najprostsza definicja brzmi: ziemia, w której temperatury nigdy nie wzrastają powyżej zera. Wiosną i latem pod wpływem ciepła promieni słonecznych zmarzlina chowa się nieco w głąb gruntu, ale to ustępstwo nie jest duże. Warstwa, która topnieje – naukowcy nazywają ją poziomem aktywnym – ma głębokość najwyżej kilku metrów, zwykle jednak nie przekracza kilku decymetrów.

Wiedza i Życie 12/2017 (996) z dnia 01.12.2017; Geografia; s. 54
Oryginalny tytuł tekstu: "Podziemna kraina lodu"

Andrzej Hołdys

Dziennikarz naukowy specjalizujący się w naukach o Ziemi i dyscyplinach pokrewnych, tłumacz literatury popularnonaukowej. Skończył geografię na Uniwersytecie Warszawskim. Stały współpracownik „Wiedzy i Życia”.
Reklama