Schooner Bay, Point Reyes National Seashore, Kalifornia. Schooner Bay, Point Reyes National Seashore, Kalifornia. Getty Images
Technologia

Elektryczność z mieszania wody

1. Woda morska i słodka wpływają osobno do dwóch części komory, w której znajdują się elektrody z żelazocyjanku miedzi. Papierowy filtr ogranicza do minimum mieszanie się cieczy w obydwu częściach. 2. Elektroda po stronie zawierającej wodę słodką jest nasycona sodem. W kontakcie z wodą żelazo reaguje z sodem, powodując uwalnianie jonów sodu do roztworu, a elektronów do obwodu zewnętrznego. 3. W elektrodzie zanurzonej w wodzie słonej zachodzi proces odwrotny: przy udziale żelaza absorbowane są jony sodu z roztworu oraz elektrony dopływającego z drugiej części komory. Reakcje na obydwu elektrodach zachodzą równocześnie; wytwarzany prąd jest związany z przepływem elektronów pomiędzy elektrodami. 4. Co 60 s następuje wymiana cieczy wokół elektrod (woda słona zajmuje miejsce wody słodkiej i na odwrót). Pozwala to podtrzymać przepływ prądu między elektrodami.Ilustracja Brown Bird Design 1. Woda morska i słodka wpływają osobno do dwóch części komory, w której znajdują się elektrody z żelazocyjanku miedzi. Papierowy filtr ogranicza do minimum mieszanie się cieczy w obydwu częściach. 2. Elektroda po stronie zawierającej wodę słodką jest nasycona sodem. W kontakcie z wodą żelazo reaguje z sodem, powodując uwalnianie jonów sodu do roztworu, a elektronów do obwodu zewnętrznego. 3. W elektrodzie zanurzonej w wodzie słonej zachodzi proces odwrotny: przy udziale żelaza absorbowane są jony sodu z roztworu oraz elektrony dopływającego z drugiej części komory. Reakcje na obydwu elektrodach zachodzą równocześnie; wytwarzany prąd jest związany z przepływem elektronów pomiędzy elektrodami. 4. Co 60 s następuje wymiana cieczy wokół elektrod (woda słona zajmuje miejsce wody słodkiej i na odwrót). Pozwala to podtrzymać przepływ prądu między elektrodami.
Obszary, na których spotykają się wody słodkie i słone, mogą okazać się obfitym źródłem energii odnawialnej
Annie Sneed
1 kwietnia 2017

Ujścia rzek do mórz kryją cenny skarb: na styku wody słodkiej i słonej tworzy się gradient zasolenia, z którym wiąże się znaczna energia potencjalna. Szacuje się, że estuaria mogłyby dostarczyć nawet 40% energii elektrycznej wytwarzanej na świecie.

Naukowcy już od kilkudziesięciu lat szukają skutecznego sposobu przekształcenia ukrytego potencjału w użyteczne źródło energii. Rozwiązanie, które zaproponował niedawno zespół Chrisa Gorskiego, adiunkta inżynierii lądowej z Pennsylvania State University, jest wydajniejsze i tańsze niż wcześniej proponowane.

Świat Nauki 4.2017 (300308) z dnia 01.04.2017; Skaner; s. 14

Annie Sneed

Reklama