Reklama
1975. Słoneczne pętle „Pętle na Słońcu pokazane na obrazie w fałszywych kolorach, wykonanym za pomocą ultrafioletowego spektroheliografu Harvard College Observatory, znajdującego się na pokładzie załogowej stacji Skylab na orbicie. Pętle te, będące częścią wewnętrznej korony słonecznej, rozciągają się na około 150 tys. km od zachodniego skraju tarczy słonecznej. Obszary czarne i niebieskie reprezentują najsłabsze promieniowanie, żółte i purpurowe – silniejsze, a czerwone – najbardziej intensywne.” 1975. Słoneczne pętle „Pętle na Słońcu pokazane na obrazie w fałszywych kolorach, wykonanym za pomocą ultrafioletowego spektroheliografu Harvard College Observatory, znajdującego się na pokładzie załogowej stacji Skylab na orbicie. Pętle te, będące częścią wewnętrznej korony słonecznej, rozciągają się na około 150 tys. km od zachodniego skraju tarczy słonecznej. Obszary czarne i niebieskie reprezentują najsłabsze promieniowanie, żółte i purpurowe – silniejsze, a czerwone – najbardziej intensywne.” „Scientific American”, tom 233, nr 3; wrzesień 1975
Strona główna

50, 100 i 150 lat temu

Wrzesień
Mark Fischetti
1 września 2025

1975

Ziemia wystrzeliwuje nasiona w kosmos

„Wyobraź sobie, że Ziemia była przez eony obserwowana przez niezwykle cierpliwego pozaziemskiego obserwatora. Nic – poza odrobiną wodoru i helu – nie opuszczało planety. Aż nagle, niecałe 20 lat temu, Ziemia zaczyna, niczym dmuchawiec rozsiewający nasiona, wystrzeliwać malutkie kapsuły w cały wewnętrzny Układ Słoneczny. Najpierw kapsuły trafiają na orbitę wokółziemską. Sześć z nich ląduje na Księżycu, a z każdej wychodzą dwa małe organizmy.

Świat Nauki 9.2025 (300409) z dnia 01.09.2025; Z archiwum Scientific American; s. 80

Mark Fischetti

Starszy redaktor w „Scientific American”. Zajmuje się zrównoważonym rozwojem.