Wełna

W języku praindoeuropejskim był rdzeń uel- o znaczeniu „rwać”, „wyrywać”, a także „to, co jest wyrywane”, łacińskie vello to było „wyrywam”, „skubię”, a vellus to była „owcza wełna”. Prasłowiańskie vl’na też się stąd wywodzi. Inne znaczeniowo podobne słowo, rouno, potem runo, też wzięło się z rvati, „rwać”. Dawna technologia pozyskiwania wełny od owiec, a także od wielbłądów i kóz, to było skubanie, rwanie… Miejmy nadzieję, że chodziło tu bardziej o to, co dziś zwiemy wełną martwą, z nieżywych już owiec – choć może była to wełna żywa (z żywych zwierząt skubana, a nawet, niestety, wyrywana).