W świątyniach, m.in. bogini Asztarte, zatrudniano hierodule, czyli prostytutki świątynne. W świątyniach, m.in. bogini Asztarte, zatrudniano hierodule, czyli prostytutki świątynne. Wikipedia
Człowiek

Szafarki płatnej rozkoszy

Dzieje prostytucji i burdeli wydają się tematem ciekawym, ale mało ważkim z punktu wielkiej polityki i procesów. Tymczasem dla historii społecznej i pozycji kobiet czy ich udziału w gospodarce to zagadnienie kluczowe.
Agnieszka Krzemińska
1 lipca 2017

Nazywanie prostytucji najstarszym zawodem świata to nadużycie, ale nie jest całkiem bezpodstawne, bo seks od zawsze służył kobietom do pozyskania dóbr, których same sobie nie mogły zapewnić. O prostytucji jednak mówimy w sytuacji, gdy istnieje instytucja małżeństwa i dochodzi do podziału na kobiety oddane jednemu partnerowi oraz takie, które utrzymują stosunki z wieloma. Instytucjonalizacja tej profesji nastąpiła w większych skupiskach ludzkich, gdzie kobiety sprzedające rozkosz były potrzebne, by przed atakami młodych i samotnych mężczyzn ustrzec matki, żony i córki.

Wiedza i Życie 7/2017 (991) z dnia 01.07.2017; Obyczaje; s. 50

Agnieszka Krzemińska

Dziennikarka naukowa pulsara i tygodnika POLITYKA. Ukończyła archeologię śródziemnomorską na UW. Stypendystka na Freie Universität w Berlinie. Autorka książek „Miłość w starożytnym Egipcie”, „Dawniej ludzie żyli w brudzie. Kiedy i dlaczego zaczęliśmy o siebie dbać” oraz „Grody, garnki i uczeni. O archeologicznych tajemnicach ziem polskich”, za którą w 2022 r. otrzymała Złotą Różę – nagrodę przyznawaną wspólnie przez Festiwal Nauki w Warszawie, Instytut Książki i miesięcznik „Nowe Książki” za pozycję popularnonaukową wyróżniającą się rzetelnością i wybitną formą literacką.
Reklama