Wielokąty NPW czyli eksploracja jaskiń

W roku 1954 dwaj matematycy brytyjscy John Hammersley i Bill Morton wprowadzili do geometrii i kombinatoryki termin „unikającej siebie (nieprzecinającej się) ścieżki”. Określony w ten sposób obiekt nie był niczym nowym. Pojawiał się także w matematyce rekreacyjnej: nieprzecinającą się ścieżką jest na przykład najkrótsza droga przez labirynt. W tym konkretnym przypadku odpowiednim przykładem byłaby trasa (czerwona linia na rys. 1a), wiodąca liniami siatki kwadratowej (niebieskie linie przerywane) przez labirynt utworzony na tej siatce – od wejścia (A) do wyjścia (B).