Płynność świata

Pamiętam dawne felietony Umberta Eco, które ukazywały się w kolejnych tomikach „Zapisków na pudełkach od zapałek”; były błyskotliwe, skrzyły się dowcipem, grami słownymi. Teksty zebrane w (jak informuje wydawca) ostatniej napisanej przed śmiercią autora książce mają nieco inny ton. Bywają zabawne, ale jest to śmiech przez łzy. Umberto Eco zmaga się w nich z fenomenami nowoczesnego, płynnego, zmiennego świata (metaforę płynności rzeczywistości autor zaczerpnął, rzecz jasna, od Zygmunta Baumana).