Ranne ptaszki są jak neandertalczycy i denisowanie

John A. Capra z University of California w San Francisco i jego współpracownicy porównali genomy trzech neandertalczyków i jednego denisowianina z genomami tysięcy współczesnych ludzi, z których 80 proc. było pochodzenia europejskiego. Okazało się, że wśród dziedziczonych wariantów genetycznych, więcej niż się spodziewano, było powiązanych z regulacją rytmu dobowego. A osoby, które je miały, zdecydowanie częściej określały się jako „ranne ptaszki”.

Neandertalczycy i denisowianie po oddzieleniu się od wspólnego przodka ok. 700 tys. lat temu z czasem wywędrowali do Europy i Azji. Musieli więc przystosować się do funkcjonowania na innych szerokościach geograficznych. Nasi przodkowie musieli więc przestawić swój zegar okołodobowy.

Jest dość oczywiste, że gdy żyje się w regionach, w których występuje większa sezonowa zmienność cykli światła i ciemności, a co za tym idzie – ekspozycji na promieniowanie ultrafioletowe, efektywniejsze jest wstawanie rano. To przynosi korzyści zdrowotne i zwiększa szansę na przeżycie, co tłumaczy, dlaczego odpowiedzialne za nie warianty genetyczne zostały zachowane w naszym DNA. W końcu metabolizm, poziomy aktywności, układ odpornościowy są na różne sposoby powiązane z rytmem okołodobowym.

Badacze podkreślają, że badanie obejmowało tylko cztery archaiczne genomy i w dodatku koncentrowało się jedynie na współczesnych ludziach pochodzenia europejskiego. Ciekawe, jak wygląda to w przypadku innych populacji.

Artykuł na ten temat ukazał się na „bioRxiv”.