Grecka bogini losu poprawia sprawność intelektualną
To białko zostało odkryte w 1997 r. przez zespół Makoto Kuro-o, japońskiego biologa molekularnego z Jichi Medical University. Uczeni nazwali je na cześć jednej z greckich mojr – mitologicznych bogiń, które współdecydowały o długości życia i losie człowieka.
Klotho jest białkiem śródbłonowym, które zdaje się pełnić bardzo różnorodne i istotne funkcje fizjologiczne. Tylko niektóre zostały dobrze poznane. Wiadomo na przykład, że kontroluje ono wrażliwość tkanek na insulinę, a także jest powiązane z procesami degeneracyjnymi i ogólnie – ze starzeniem się organizmu. Wcześniejsze badania wykazywały m.in., że ćwiczenia aerobowe zwiększają u pacjentów stężenie białka klotho we krwi, co z kolei redukuje stan zapalny i stres oksydacyjny w naczyniach krwionośnych. Zmniejszoną ekspresję tej proteiny obserwowano z kolei w makrofagach zasiedlających płuca palaczy. Słowem, dotychczasowe analizy to wprawdzie szczątkowe porcje wiedzy, ale układają się one w spójny obraz: dużo klotho to zdrowie i młodość, mało tego białka to degeneracja i choroba.
Podobne prawidłowości obserwowano w ośrodkowym układzie nerwowym. Badania ostatnich kilku lat potwierdzały, że myszy, u których występowała indukowana nadekspresja klotho, były znacznie sprawniejsze intelektualnie (lepsza pamięć, szybsze uczenie się), niż gryzonie z normalnym poziomem tego białka. I odwrotnie: zwierzęta z niedoborem proteiny wykazywały deficyty poznawcze. Teraz potwierdzono potencjał klotho w leczeniu degeneracji neurologicznej związanej z wiekiem. Wynika to pracy opublikowanej właśnie na łamach „Nature Aging”.
Związek ten podawano rezusom w wieku senioralnym: małpy miały średnio 22 lata (typowy wiek, do jakiego dożywają w niewoli, to 25 lat). Okazało się, że wystarczyła jedna podskórna iniekcja niewielkiej dawki – 10 µg na kg masy ciała – klotho, by istotnie poprawić pamięć operacyjną i przestrzenną rezusów. Działanie utrzymywało się aż przez 2 tygodnie. Autorzy pracy uważają, że nie ma podstaw, by podobny efekt nie występował również u ludzi.