Pulsar - wyjątkowy portal naukowy. Pulsar - wyjątkowy portal naukowy. Shutterstock
Człowiek

Neandertalczycy: izolowanie się nie było ich najlepszym pomysłem

Samotność i choroby: co jest skutkiem, co przyczyną
Zdrowie

Samotność i choroby: co jest skutkiem, co przyczyną

Poczucie izolacji negatywnie wpływa na zdrowie psychiczne i fizyczne. A może jest odwrotnie – wskazują autorzy publikacji w „Nature Human Behaviour”.

Tajemnicę wyginięcia naszych kuzynów ok. 40 tysięcy lat temu badacze próbują odkryć od dawna. Wysuwano już różne hipotezy – od gwałtownych zmian klimatycznych po katastrofy naturalne i choroby. Coraz więcej dowodów wskazuje jednak na to, że kluczowe mogło być coś innego.

Najnowsze badania paleogenetyczne neandertalczyka z Grotte Mandrin we Francji nazwanego Thorin wykazały, że należał do linii genetycznej, która rozdzieliła się z innymi ok. 105 tys. lat temu i przez ponad 50 tys. lat te populacje nie miały ze sobą kontaktu. W jego genomie nie zaobserwowano śladów krzyżowania się z innymi grupami neandertalczyków, mimo że żyli w bliskim sąsiedztwie (nie mówiąc już o związkach z mieszkającymi wówczas w Europie Homo sapiens sapiens). Brak wymiany genetycznej (chów wsobny) oraz ograniczone kontakty społeczne pomiędzy różnymi grupami neandertalczyków, mogło mieć kluczowy wpływ na ich przetrwanie – twierdzą genetycy z Kopenhagi.

Nie są co prawda pierwsi. Teoria izolacji genetycznej neandertalczyków pojawiła się już po analizie szczątków z jaskini Denisowa, która wykazała, że żyjące w tej odizolowanej, górzystej części Azji homininy miały niski poziom różnorodności genetycznej. Odkrycie z Grotte Mandrin jest potwierdzeniem, że również i w Zachodniej Europie żyli oni w małych, odizolowanych grupach. Wytłumaczeniem przyczyny tego samotniczego trybu życia mogą być opublikowane wcześniej badania DNA, z których wynika, że neandertalczycy mogli mieć większe predyspozycje do depresji i autyzmu. A to mogło powodować trudności w budowaniu relacji społecznych, ograniczone zainteresowanie interakcjami grupowymi i współpracą wenątrzgrupową.

Te uwarunkowane genetycznie zachowania aspołeczne mogły znacznie osłabić zdolność neandertalczyków do adaptacji w zmieniającym się świecie. Człowiek współczesny dzięki swojej zdolności do utrzymywania rozbudowanych sieci społecznych i współpracy zyskał przewagę: umożliwiało mu to lepszą wymianę genetyczną i kulturową.


Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną