Słabnący śpiew oceanu

Humbak to gatunek wieloryba osiągający do 17 m długości i aż 45 t masy. Co ciekawe, samce emitują długie, głośne dźwięki o niskiej częstotliwości. Najprawdopodobniej pieśni te służą ustaleniu hierarchii pomiędzy samcami i ułatwiają im polowanie poprzez dezorientację ryb. Humbaki zamieszkujące ten sam rejon śpiewają tę samą pieśń. Najnowsze badania jednak dowiodły, że mogą one zmieniać repertuar, ucząc się nowych dźwięków od swoich pobratymców zamieszkujących odleglejsze terytoria. Ten fenomen zdarza się co kilka lat. Na przykład w czasie migracji osobniki ze wschodnich wód Australii nauczyły się nowych pieśni od humbaków z rejonów zachodnich.

Niestety, statki towarowe i pasażerskie emitują, podobnie jak humbaki, dźwięki o niskich częstotliwościach. Badacze z Ogasawara Whale Watching Association postanowili przeanalizować wpływ tego zjawiska na zachowanie wielorybów. Zarejestrowali pieśni wydawane przez osobniki zamieszkujące wody wokół japońskich wysp Ogasawara i okazało się, że samce znajdujące się w odległości 500–1200 m od przepływającego statku zredukowały liczbę wydawanych dźwięków lub całkowicie zaniechały śpiewania. Wróciły do tej aktywności dopiero po 30 min, gdy statek oddalił się całkowicie. Samice humbaków i ich młode nie śpiewają, dlatego nie wiadomo, czy one również reagują na hałas generowany przez statki. Przyszłe badania mają określić długofalowy wpływ żeglugi morskiej na zachowanie i zdrowie tych morskich ssaków.