Shutterstock
Środowisko

Młode tyranozaury wędrowały wspólnie

Paleontolodzy niewiele wiedzą o dzieciństwie ogromnych tyranozaurów. Skamieniałości takich maluchów są rzadkie i mało wnoszą do naszej wiedzy na temat zachowań tych zwierząt. Teraz jednak odkryto ślady ich miniaturowych stóp w skałach sprzed około 72 mln lat, z których wynika, że te tyranozaurowe maleństwa wędrowały parami.

Po raz pierwszy na ślady tych tropów paleontolodzy natrafili na brzegach rzeki podczas prac terenowych w skałach St. Mary River Formation w południowo-zachodniej części stanu Alberta. Stanowisko to obfituje w ślady najrozmaitszych gatunków dinozaurów. „Na tamtejszych plażach musiał panować tłok” – pisze paleontolog z Royal Tyrrell Museum of Palaeontology Donald Henderson w pracy opublikowanej w „Canadian Journal of Earth Sciences”. Wśród licznych odcisków stóp jego zespół znalazł siedem miniaturowych szlaków pozostawionych przez dinozaurowe dzieci idące parami. „Kształty tych drobnych stóp, podobnie jak długość kroków, dobrze pasują do świeżo wyklutych maluchów takich rodzajów, jak Albertosaurus lub Gorgosaurus” – mówi Henderson, wskazując, że ślady zaostrzonych pazurów sugerują, iż chodzi o drapieżniki.

Dostępna wiedza na temat zachowań tyranozaurów pochodzi głównie ze śladów ataków na skamieniałych kościach i nielicznych tropów. Uszkodzenia na czaszkach wskazują, że tyranozaury prowadziły ze sobą walki, zadając sobie ciosy paszczami, a znalezione w Kolumbii Brytyjskiej szlaki tropów sugerują, że dorosłe osobniki nie unikały też socjalizacji. „Tyranozaury to nie były tylko mordercze maszyny do zabijania” – mówi specjalistka od tropów Lisa Buckley, która nie brała udziału w omawianej pracy. Ze znalezionych teraz śladów wynika, że młode osobniki po opuszczeniu gniazda skupiały się w grupy, podobnie jak u dinozaurów roślinożernych, a także u dzisiejszych krokodyli i dużych ptaków naziemnych.

Zdaniem Buckley nie wiemy dokładnie, od której grupy drapieżnych dinozaurów pochodzą odnalezione tropy, ale tak czy inaczej wnoszą one istotny wkład do naszej wiedzy na temat zachowań tej grupy zwierząt. „Niezależnie od tego, które teropody pozostawiły te ślady – mówi – są one fascynujące, gdyż pokazują, że gady te nie należały do samotników”.

Świat Nauki 1.2023 (300377) z dnia 01.01.2023; Skaner; s. 19
Oryginalny tytuł tekstu: "Dino-ferajna"

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną