Gdzie można upchać mnóstwo dwutlenku węgla
Wulkan Fontanelas znajduje się ok. 100 km na zachód od Lizbony. Wyrasta z dna Oceanu Atlantyckiego, a jego wierzchołek znajduje się mniej więcej 1,5 km poniżej lustra wody. Struktura jest bardzo stara i od dziesiątek milionów lat nieaktywna. Natrafiono na nią kilkanaście lat temu, poszukując złóż ropy naftowej, a dzięki badaniom sejsmicznym poznano dokładnie jej budowę.
Analizy próbek wykazały silną porowatość skał. Puste przestrzenie można zatem czymś wypełnić. Ponieważ niektóre ze skał zawierały znaczne ilości minerałów węglanowych, uznano, że rozpuszczony w wodzie dwutlenek węgla wchodzi w reakcje chemiczne z bazaltami, a dokładniej: ze znajdującymi się w nich pierwiastkami – wapniem, żelazem i magnezem. Efektem końcowym tych reakcji jest powstanie takich minerałów jak kalcyt (węglan wapnia), syderyt (węglan żelaza) czy magnezyt (węglan wapnia).
Portugalscy naukowcy – zespołem kierował Ricardo Pereira, geolog z Faculdade de Cięncias e Tecnologia da Universidade NOVA pod Lizboną – postanowili oszacować, ile dwutlenku węgla mógłby przeobrazić wulkan taki jak Fontanelas w trwałą skałę węglanową, np. w wapień. Wyniki swoich obliczeń opublikowali w najnowszym numerze „Geology”. Są zaskakujące. Okazuje się bowiem, że w wulkanie można by upchnąć 1,2–8,6 mld ton CO2. Zakładając, że średnio byłyby to 3–4 mld ton, wystarczyłoby 10 takich struktur, by pomieścić całą zeszłoroczną antropogeniczną emisję dwutlenku węgla (36 mld ton). „W bazaltach reakcje chemiczne prowadzące do powstania węglanów zachodzą bardzo szybko, a na dnie oceanów są dziesiątki tysięcy wulkanów” – podkreśla Pereira.
To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Jeśli z niej korzystasz, powołaj się na źródło, czyli na www.projektpulsar.pl. Dziękujemy.