Kot Schrödingera
Kot Schrödingera lamentuje
Poskarżyć nie ma się komu.
Nie czuję się w pudle jak w domu
Tylko ten klamot tu stoi,
i też mnie wcale nie koi,
ma orzec, czy nie jestem już w prochu…*
Kot Schrödingera narzeka
Kot Erwina do kotki na dachu
Verschränkung** to moje fatum!
Żywy i denat zarazem,
pogoni myśli wyrazem.
Stanu umysłu erratum.
Kot Schrödingera się łamie
No dobrze, podejmę ten trud,
i żyć będę, i nie żyć jak trup
Zgadzając się na ten wyczyn,
mam kilka istotnych przyczyn.
I karmy ma zawsze być w bród.
Kot Schrödingera tłumaczy
Choć ledwiem fantazmatem
zatrzęsę jednak światem.
I tu, i tam mnie nie będzie
a jednak pojawię się wszędzie
Podwójnym zdziwię impasem.
***
* Albert Einstein w liście z 1950 roku do Erwina Schrödingera pisał o kocie „żywym lub rozerwanym na kawałki”. W 1935 roku w swojej pierwszej sugestii dotyczącej kota Einstein wspominał proch, a nie licznik Geigera i truciznę.
** Verschränkung – splątanie. Schrödinger ukuł ten termin, pracując nad swoim eksperymentem myślowym.