Barbie już znacznie rzadziej chodzi na obcasach

|||Z ostatniej chwili

W przyrodzie kolor wściekle żółty bywa stosowany ku przestrodze (patrz: liściołaz żółty) czy jako kamuflaż (patrz: modliszka storczykowa). W Pulsarze natomiast – to sygnał końca embarga, które prestiżowe czasopisma naukowe nakładają na publikowane przez badaczy artykuły. Tekst z żółtym oznaczeniem dotyczy więc doniesienia, które zostało upublicznione dosłownie przed chwilą.

Jak wskazuje akronim tego wskaźnika i jego rozwinięcie, uwzględnia on nie tylko ułożenie stóp, ale też odnosi je do innych zmiennych. Na przykład do tego, czy zabawki przedstawiają postaci reprezentujące różne grupy etniczne i/lub osoby z niepełnosprawnościami. Badacze oceniali także, czy Barbie jest w widoczny sposób aktywna zawodowo i od kiedy. Wszystko po to, by ustalić, czy wzrastający udział kobiet na rynku pracy i przemiany społeczne związane z rolami płciowymi znalazły odzwierciedlenie w wizerunkach zabawek przeznaczonych dla dzieci.

Uczeni wykazali, że w latach 50. i 60. XX w. wszystkie lalki miały stopy obciągnięte, czyli ułożone tak, by pasowały do nich jedynie buty na wysokich obcasach. W drugiej dekadzie XXI w. (lata 2020–2024) takie ułożenie nóg miało już tylko 40 proc. nowych modeli Barbie. Stopy pozostałych 60 proc. mają postawę fizjologiczną, pasującą do butów na płaskiej podeszwie.

Nowe lalki są też znacznie bardziej zróżnicowane etnicznie. W pierwszej dekadzie ich produkcji jedynie 5 proc. przedstawiało osoby, które nie są białe. Obecnie postaci o widocznie różnorodnym pochodzeniu to 46 proc. Początkowo żadna Barbie nie miała widocznej niepełnosprawności, obecnie ma ją ok. 1,5 proc.

Badacze wykazali, że fizjologiczne ułożenie stóp lalki korelowało ze wszystkimi wskazanymi powyżej zmiennymi. To znaczy: obecnie buty na obcasie noszą przede wszystkim zabawki „klasyczne”, czyli te, które są nieaktywne zawodowo, pełnosprawne i jednorodne etnicznie. Wniosek uczonych jest bardzo optymistyczny – twierdzą oni, że Barbie jest symbolem kulturowym i nie tylko odzwierciedla zmieniające się normy społeczne, ale też może promować racjonalne podejście do ciała, pracy i zdrowia.

Do tej beczki miodu trzeba jednak dodać łyżkę dziegciu. Badacze analizowali dane katalogowe, a nie realne zaopatrzenie sklepów. A przecież nie wystarczy wyprodukować „inkluzywny” model lalki, by trafił on na półki, a tym bardziej – by znalazł się na nich w odpowiedniej ilości. W danych katalogowych jeden model zabawki to jedna sztuka, realia są natomiast inne: jeden model może występować w tysiącach egzemplarzy, a inny – ledwie w kilku. W ten sposób powstaje dysproporcja, a Barbie reprezentujące – jak to ujęli uczeni – „zmieniające się normy społeczne” mogą niknąć pod natłokiem tych postaci, które nie wnoszą do norm kulturowych niczego nowego. Gdyby przeanalizować wartości liczbowe lalek, które trafiają do sklepów i do konsumentów, to wnioski nie byłyby aż tak pozytywne. Co zresztą łatwo sprawdzić, wchodząc do dowolnego salonu z zabawkami.

Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.