Związki partnerskie w świecie porostów
Te organizmy pionierskie zdobywają nawet tak niegościnne miejsca jak nagie skały, głazy, kora drzew, metal czy szkło. Rosną w tropikalnej dżungli, zwieszając się z konarów w postaci wstęg, w wysokich górach, na pustyniach i na Antarktydzie, gdzie temperatury spadają nawet do –40°C. Charakteryzują je różnorodność form, nadzwyczajne właściwości oraz odkryte ostatnio przez amerykańskich badaczy wchodzenie w tajemnicze układy z drożdżami.
1 sierpnia 2019
Pod względem środowiska życia wyróżniamy porosty nadrzewne, naziemne, naskalne, nalistne i podłoży specyficznych. To skład chemiczny kory drzewa decyduje o pojawieniu się na niej określonego gatunku. Kwaśny odczyn wytrzymują bowiem tylko niektóre z porostów. Szczególnie duże zróżnicowanie gatunków występuje na korze drzew liściastych, takich jak dęby, buki, graby, wiązy, jesiony, klony, lipy. Przy czym porosty zwykle nie szkodzą drzewom, ponieważ kora jest tkanką martwą. Ale potrafią oddziaływać na nią pozytywnie, gdyż uwalniają związki chemiczne o działaniu wiruso-, bakterio- i grzybobójczym, co zabezpiecza drewno przed patogenami.
Wiedza i Życie
8/2019
(1016) z dnia 01.08.2019;
Ichenologia;
s. 64
