Rapa Nui: Gigantyczne posągi to dzieło społeczne

|Z ostatniej chwili

W przyrodzie kolor wściekle żółty bywa stosowany ku przestrodze (patrz: liściołaz żółty) czy jako kamuflaż (patrz: modliszka storczykowa). W Pulsarze natomiast – to sygnał końca embarga, które prestiżowe czasopisma naukowe nakładają na publikowane przez badaczy artykuły. Tekst z żółtym oznaczeniem dotyczy więc doniesienia, które zostało upublicznione dosłownie przed chwilą.

Zespół archeologów na podstawie 11 686 zdjęć z dronów zrekonstruował kamieniołom i szczegółowy układ warsztatów, w których produkowano słynne posągi. Okazało się, że istniało aż 30 odrębnych stref produkcji. Rzeźbiono tam równocześnie, ale różnymi metodami: jedni zaczynali od twarzy, inni od bryły, a pracujący na stromych klifach od boków. Model ujawnił także elementy infrastruktury m.in. specjalne kotwy i otwory (tzw. pu) służące do opuszczania posągów po stokach. Każdy lokalny „warsztat klanowy” tworzyło kilku rzeźbiarzy wspieranych przez kilkunastu pomocników. Innymi słowy – kamienne giganty nie powstawały na rozkaz – są efektem horyzontalnej kultury współdziałania.

Jak zauważają autorzy, to świetny przykład na to, że wielkie przedsięwzięcia nie wymagają tyrana, tylko dobrych relacji społecznych. Nieprzypadkowo badacze przywołują się na Davida Graebera i Davida Wengrowa i ich „Narodziny wszystkiego”. To oni bowiem jako pierwsi podważyli tradycyjne przekonanie, że rozwój społeczny musi prowadzić do hierarchii i silnie scentralizowanych systemów władzy. Twierdzili, że w dziejach ludzkości często równie skutecznie działały struktury poziome – oparte na współpracy, autonomii i negocjacji między grupami, bez jednego nadrzędnego ośrodka. Rapa Nui wydaje się potwierdzać tę tezę.

Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.