Długowieczna Gobi
W Sekcji Archeo w Pulsarze prezentujemy archiwalne teksty ze „Świata Nauki” i „Wiedzy i Życia”. Wciąż aktualne, intrygujące i inspirujące.
Są miejsca na Ziemi, w których leje niemal bez przerwy, i są takie, które od dekad nie widziały kropli wody. Co ciekawe, rozmieszczenie jednych i drugich obszarów na globie zasadniczo nie zmienia się od milionów lat. Przykładem niech będzie wnętrze wschodniej Azji, gdzie – zdaniem autorów badań opublikowanych we wrześniu (2016) na łamach „Geology” – klimat suchy lub co najmniej półsuchy utrzymuje się bez przerwy od minimum 30 mln lat.
James Caves, geochemik ze Stanford University, i jego współpracownicy doszli do tego wniosku, próbując zrekonstruować historię szaty roślinnej w tym regionie świata. W tym celu mierzyli proporcję izotopów węgla w glebach kopalnych o różnym wieku. We wszystkich próbkach obserwowali nadzwyczaj wysoki poziom węgla 13C, co wskazywało na bardzo niską produktywność biosfery, a pośrednio, po wykluczeniu innych czynników, na znikome opady deszczu. – Choć cofnęliśmy się o ponad 30 mln lat, ani razu w tym czasie nie zarejestrowaliśmy symptomów wilgotniejszego klimatu. Wygląda więc na to, że pustynie Gobi i Takla Makan to prawdziwe staruszki na globie – mówi Caves.
Inną długowieczną pustynią jest Namib w Afryce Południowej. Wielu badaczy to właśnie ją uznaje za najstarszą na Ziemi. Analizy geochemiczne wykazały, że piasek tworzący tamtejsze olbrzymie wydmy znajduje się na powierzchni od co najmniej miliona lat. Ponadto również w rejonie tej pustyni, podobnie jak w środku Azji, suche warunki, zdaniem geologów, panują nieprzerwanie od kilkudziesięciu milionów lat.
Dziękujemy, że jesteś z nami. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.