Indianie udomawiali konie znacznie wcześniej niż twierdzili koloniści

Dotychczas nie było jasne, kiedy przywiezione przez Europejczyków konie stały się ważne w życiu rdzennych społeczności Ameryki Północnej. Tym bardziej że informacje pochodziły tylko z przekazów kolonistów. To za nimi badacze utrzymywali, że Indianie zaczęli opiekować się tymi zwierzętami dopiero po buncie w 1680 r. kiedy to zamieszkująca Nowy Meksyk ludność Pueblo, na krótko obaliła hiszpańskie rządy, co doprowadziło do wypuszczenia hodowanego przez Europejczyków bydła i koni.

William Timothy Treal Taylor z University of Colorado Boulder oraz genetyk Pablo Librado z Center of Anthropobiology and Genomics of Toulouse postanowili rozwiązać tę zagadkę. W ich ponad 50-osobowym zespole znajdowali się archeolodzy (m.in. z University of Oklahoma i University of New Mexico) oraz grupa badaczy wywodzących się rdzennych społeczności Lakota, Komanczów i Paunisi. Badania były interdyscyplinarne – od analizy genetycznej historycznych szczątków koni, przez analizy izotopowe, radiowęglowe oraz paleopatologiczne. W kolejnym etapie zaczęto porównywać wyniki badań z tradycją ustną rdzennych mieszkańców Ameryki Północnej. Okazało się, że konie rozprzestrzeniły się tam znacznie szybciej i wcześniej, niż sugerowało wiele europejskich relacji (publikacja w „Science”).

Zespół zbadał szczątki 23 zwierząt znalezionych od Nowego Meksyku po Kansas i Idaho. Z DNA wyczytano, że konie północnoamerykańskie (również te współczesne) wykazują podobieństwo genetyczne do koni z Półwyspu Iberyjskiego, z późniejszym dodatkiem (w XVIII i XIX w.) materiału genetycznego z Wielkiej Brytanii. Brakuje natomiast dowodów, by w Nowym Świecie zadomowiły się jakiekolwiek konie przywiezione przez Skandynawów w XI w.

Zdziczałe mustangi rozprzestrzeniły się na terenie wielkich równin z południa na północ wzdłuż Gór Skaliste już w pierwszej połowie XVII w. Wtedy też Indianie z Idaho czy Wyoming je udomawiali. Oznacza to, że już kilkadziesiąt lat po tym, jak konie przybyły do Ameryki z Hiszpanami, niemal sto lat wcześniej niż twierdzili koloniści, wiele plemion tworzyło z nimi głębokie więzi, co znalazło odzwierciedlenie w umiejętności zarządzania stadami, praktykach ceremonialnych i kulturze. Świadczą o tym szczątki 5- lub 6-miesięcznego źrebaka z Blacks Fork w Green River (Wyoming) z początku XVII w. Miał on częściowo zagojone pęknięcie czaszki (powstałe zapewne na skutek kopnięcia przez innego konia), a po śmierci pochowano go w ceremonialny sposób wraz z trzema kojotami.

Badanie potwierdza ustne przekazy rdzennych mieszkańców.

To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Jeśli z niej korzystasz, powołaj się na źródło, czyli na www.projektpulsar.pl. Dziękujemy.