Neandertalczycy: fragment kości i myśl o Jedwabnym Szlaku
|
|
W przyrodzie kolor wściekle żółty bywa stosowany ku przestrodze (patrz: liściołaz żółty) czy jako kamuflaż (patrz: modliszka storczykowa). W Pulsarze natomiast – to sygnał końca embarga, które prestiżowe czasopisma naukowe nakładają na publikowane przez badaczy artykuły. Tekst z żółtym oznaczeniem dotyczy więc doniesienia, które zostało upublicznione dosłownie przed chwilą. |
Góry Krymskie ciągną się na długości około 150 km, a ich szerokość przekracza 50 km. Od południa opadają stromo ku Morzu Czarnemu. Północny skłon jest o wiele łagodniejszy – na nim znajduje się wiele stanowisk archeologicznych i paleontologicznych z okresu środkowego i późnego paleolitu. Jedno jest usytuowane w ścianie głębokiego wapiennego kanionu w pobliżu wioski Starosele nieopodal miasta Bakczysaraj, niegdysiejszej stolicy Chanatu Krymskiego. W PNAS zespół naukowców kierowany przez Emily Pigott i Toma Highama z Universität Wien informuje o odkryciu tam niewielkiego fragmentu kości należącej do neandertalczyka.
Datowanie radiowęglowe wykazało, że pochodzi ona sprzed 46–45 tys. lat, a więc z okresu, gdy neandertalczycy znikali z Eurazji, wypierani przez przedstawicieli Homo sapiens, którzy mniej więcej w tym czasie wkroczyli do zachodniej i środkowej Europy.
Sięgnij do źródeł
Badania naukowe: A new late Neanderthal from Crimea reveals long-distance connections across Eurasia
Kość Homo neanderthalensis znajdowała się wśród setek kości zwierząt, które zostały upolowane – zdecydowana większość należała do wymarłych gatunków koni. Niewykluczone więc, że Starosele było czymś w rodzaju rzeźni, w której odbywała się obróbka mięsa. Pochodzenie szczątku ludzkiego zidentyfikowano dzięki analizie genetycznej. Wykazała ona również, że osobnik nazwany Star 1 był bardzo blisko spokrewniony z mieszkańcami Ałtaju – pasma górskiego w Azji Środkowej oddalonego od Krymu o ponad 3 tys. km. Według badaczy sugeruje to, że grupy neandertalczyków były zdolne do długodystansowych migracji odbywających się korytarzem ekologicznym łączącym Azję z Europę wzdłuż równoleżnika 55°N.
Te wędrówki zaczęły się znacznie wcześniej niż 45–46 tys. lat temu i – jak sądzą Pigott i Higham – odbywały się tylko w łagodniejszych klimatycznie fazach ostatniego zlodowacenia. Zapewne zbyt śmiałą byłaby teza, że to neandertalczycy wymyślili Jedwabny Szlak, niemniej wędrówki pomiędzy środkową Azją a wschodnią Europą musiały być powtarzane dość regularnie, umożliwiając wymianę genów pomiędzy mieszkańcami Ałtaju i Krymu. Trwało to wszystko do momentu, gdy zaostrzający się klimat i narastająca presja ze strony Homo sapiens zmusiły neandertalczyków do wycofania się do takich ostoi jak Góry Krymskie. W takich miejscach dokonał się ich los.
Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.