Ile dróg prowadziło do Australii
Dokładniej: ludzie przybyli na znacznie większy ląd obejmujący dzisiejszą Australię, Nową Gwineę i Tasmanię, a także tereny obecnie zalane przez dwa oceany i kilka mórz przybrzeżnych. Powierzchnia tego obszaru przekraczała 8 mln km kw. Badacze rekonstruujący dawne linie brzegowe nazwali go Sahul. Zniknął on dopiero 9–10 tys. lat temu, kiedy poziom mórz znacznie się podniósł wskutek napływu wód z topniejących plejstoceńskich lądolodów.
Debata o tym, jak i kiedy skolonizowano Sahul, trwa od dawna. Dominują w niej dwie hipotezy, z których każda ma długą listę argumentów natury geologicznej, archeologicznej, ekologicznej i demograficznej. Zgodnie z pierwszą koncepcją ludzie odkryli nowy ląd 47–50 tys. lat temu. Według drugiej nastąpiło to znacznie wcześniej – przed 60–65 tys. lat. I za tym poglądem opowiadają się autorzy najnowszych badań, którzy jako argument wykorzystali analizy genów mitochondrialnych 2456 rdzennych mieszkańców Australii, Nowej Gwinei i Oceanii.
Francesca Gandini i jej współpracownicy posłużyli się metodą zegara molekularnego, polegającą na zliczaniu mutacji nagromadzonych w genach współcześnie żyjących ludzi w celu określenia ich pokrewieństwa. Cofając się w czasie, naukowcy wyliczyli moment, w którym od populacji Homo sapiens zamieszkującej Azję Południowo-Wschodnią oddzieliła się pierwsza fala migrantów, którzy przedostali się na Sahul.
Badania – opublikowane w czasopiśmie „Science Advances” – przyniosły także niespodziankę. Wynika z nich bowiem, że wędrowcy, którzy 60–65 tys. lat temu skolonizowali nowy ląd, przemieszczali się ku niemu dwoma szlakami. Pierwszy, bardziej uczęszczany, prowadził przez Nową Gwineę; drugi – wybierany rzadziej – biegł z wyspy Timor wprost ku północno-zachodniej Australii. W obu przypadkach migranci musieli pokonać barierę wodną, co wskazuje, że mieli umiejętności żeglarskie. Bariery te były jednak znacznie węższe niż obecnie, ze względu na niższy o około 100 m poziom mórz. Dla przykładu, Morze Timor oddzielające Australię od Archipelagu Malajskiego ma dziś około 600 km szerokości, podczas gdy przed 65 tys. lat nie przekraczała ona 100 km. Nie był to dystans, który mógłby zniechęcić naszych mobilnych przodków (i nasze przodkinie, skoro mowa o genach mitochondrialnych) do eksploracji nowych krain.
Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.