Dla ciała i ducha

Posiłek daje nam siłę, pożywienie sprawia, żeśmy nadal żywi, pokarmem się karmimy. Prasłowiańskie krmiti zaś wzięło się prawdopodobnie z praindoeuropejskiego (s)ker-, czyli ‘krajać’, ‘ciąć’. Zapewne ciąć to, co potem pocięte jeść będzie można. Lub czym będzie można karmić innych, dzieci zwłaszcza.

Na to, czym się karmimy, mówiono dawniej też karmia, a także karm’, a ten znak miękkości na końcu wyrazu oddawano nawet w słownikach.