Tajemnice ptasich skrzydeł

W Sekcji Archeo w Pulsarze prezentujemy archiwalne teksty ze „Świata Nauki” i „Wiedzy i Życia”. Wciąż aktualne, intrygujące i inspirujące.

Od wielu lat badamy mechanizm ptasiego lotu. Szczególny podziw budzą te ptaki, które potrafią godzinami szybować w powietrzu. Wiadomo, że na szybkość i efektywność lotu duży wpływ mają zarówno kształt skrzydeł, jak też ich wielkość i ułożenie piór. Teraz dzięki badaniom prowadzonym na Universiteit Gent w Holandii (2019) dowiadujemy się, że również kolor piór ma duże znaczenie. Wydaje się to nieco zaskakujące, ale wyjaśnienie jest dość proste.

Do badań naukowcy wybrali wypchane egzemplarze takich gatunków jak rybołów zwyczajny, mewa siodłata oraz morus (ptak z rodziny głuptaków). Wytypowano akurat te ptaki, ponieważ mają one zdolność do długotrwałego szybowania, często nawet bez poruszania skrzydłami. W ramach eksperymentu okazy umieszczano w tunelu aerodynamicznym i ogrzewano za pomocą promieniowania podczerwonego. Okazało się, że zgodnie z tym, co wiadomo z fizyki, ciemne pióra szybciej pochłaniały ciepło i ogrzewały się do wyższych temperatur. W niektórych eksperymentach różnice temperatury na jednym skrzydle wynosiły nawet 9°C. Wystarcza to do tego, aby nad takim skrzydłem utworzył się prąd konwekcyjny skierowany ku górze. Najbardziej spektakularne efekty obserwowano u ptaków mających jasne pióra bliżej korpusu, a ciemniejsze na reszcie skrzydła. Teraz naukowcy chcą określić konkretne zmiany wartości siły nośnej w zależności od barwy piór.

Dziękujemy, że jesteś z nami. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża wyselekcjonowane badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.