Burzliwe pradzieje słoniowatych

Naukowcom udało się skompletować genomy mamuta włochatego, mamuta kolumbijskiego z Ameryki Północnej oraz olbrzymiego słonia Palaeoloxodon antiquus, zamieszkującego niegdyś Europę, który osiągał 4 m wysokości i ważył ponad 10 t, a także trzech współczesnych gatunków słoni: indyjskiego, afrykańskiego i leśnego. Do tego dołożyli jeszcze genom mastodonta, który także był trąbowcem, ale ze słoniami rozstał się ponad 20 mln lat temu.

Okazało się, że dawniej zwierzęta te chętnie się krzyżowały. Na przykład Palaeoloxodon antiquus był hybrydą mamuta włochatego, współczesnego słonia leśnego oraz przodków słonia afrykańskiego. Również mamut kolumbijski i włochaty dość często popełniały mezalianse. I być może właśnie tej skłonności do wymieniania się genami słonie zawdzięczają to, że tak dzielnie radziły sobie przez miliony lat. Badania potwierdziły, że mamut włochaty był bardzo bliskim krewnym słonia indyjskiego. Ustalono też, że współczesne słonie wcale nie mają już ochoty wymieniać się genami – żyjące po sąsiedzku afrykańskie i leśne stronią od siebie od pół miliona lat. Jednego nie udało się wyczytać z genów: dlaczego jedni przedstawiciele rodziny, w tym wszystkie mamuty, wyginęli pod koniec plejstocenu, a inni ocaleli. Wyniki badań ukazały się w czasopiśmie „PNAS”.