Nieprzypadkowe piękno pereł
W Sekcji Archeo w Pulsarze prezentujemy archiwalne teksty ze „Świata Nauki” i „Wiedzy i Życia”. Wciąż aktualne, intrygujące i inspirujące.
Perła powstaje, gdy do wnętrza muszli dostanie się ciało obce, np. grudka piasku czy okruch żwiru. Zwierzę broni się przed nim, opakowując je w kolejne warstwy masy perłowej, która składa się z kryształków aragonitu w kształcie płytek zlepionych białkową substancją zwaną konchioliną. Aragonit to minerał węglanu wapnia.
Jak stwierdzili naukowcy z Australian National University, małż wytwarza kolejne cienkie warstewki masy perłowej w taki sposób, aby perła była symetryczna i zbliżona kształtem do kuli. W tym celu znacznie zwiększa grubość kolejnych warstewek, by zamaskować punktowe niedoskonałości, albo nakłada mniejszą ilość masy perłowej tam, gdzie powstało wybrzuszenie. Jedna z takich pereł, wyprodukowana przez Pinctada imbricata u wybrzeży wschodniej Australii, składała się z 2615 warstewek, a jej stworzenie zajęło zwierzęciu 548 dni, co oznacza, że średnio w ciągu doby powstawało pięć cieniutkich powłok o grubości 0,5–1 µm.
„Masa perłowa jest jednym z cudów natury nie tylko ze względu na wspaniałą poświatę i grę barw na jej powierzchni, ale także dlatego, że jest równocześnie bardzo lekka i supermocna. Gdybyśmy umieli produkować taką masę, moglibyśmy ją zastosować np. w panelach słonecznych czy na statkach kosmicznych” – mówią autorzy badań.
Dziękujemy, że jesteś z nami. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża wyselekcjonowane badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.