Niektóre warzywa wolą życie miejskie

Z szacunków ONZ wynika, że do roku 2050 aż 2/3 ludzkości będzie mieszkało na terenach zurbanizowanych. Skoro aglomeracje się rozrastają, to może dałoby się przenieść do nich uprawy? Tylko czy rośliny uprawne są w stanie dawać odpowiednie plony rosnąc na terenach zurbanizowanych? Pytanie to zadali sobie autorzy metaanalizy, której wyniki właśnie ukazały się w „Earth’s Future”.

Uczeni z Lancaster University zajęli się wynikami 200 badań dotyczących miejskich upraw z 53 krajów. Zwracali przy tym szczególną uwagę na możliwość rolnego zagospodarowania takich lokalizacji, jak dachy budynków, parki czy miejskie ogródki działkowe. Uwzględniali również uprawy mniej konwencjonalne, np. hydroponiczne (w których podłożem do wzrostu jest woda), wertykalne (gdzie skrzynki z roślinami ustawiane są w pionie, jedna nad drugą) czy szklarnie w budynkach mieszkalnych.

Część roślin dawała w miastach plony nie tylko zadowalające, ale w niektórych przypadkach nawet czterokrotnie większe niż na terenach pozamiejskich. Ogórki, ziemniaki czy sałata lubią wysokie stężenie dwutlenku węgla oraz ciepły mikroklimat. Warzywa wodniste, takie jak pomidor świetnie radziły sobie przy wzrośnie hydroponicznym. A rośliny krzyżowe, jak brokuły czy jarmuż – w uprawach wertykalnych.

Autorzy publikacji uważają, że przeniesienie przynajmniej części upraw do miast zredukowałoby środowiskowe koszty produkcji żywności, ale także zwiększyłoby rezyliencję miast, co może mieć kluczowe znaczenie podczas ewentualnych, przyszłych pandemii.

Nie oznacza to oczywiście, że miejskie uprawy nie mają żadnych potencjalnych wad. Koszty zapewnienia kontrolowanego środowiska wzrostu warzyw w mieście mogłyby być większe niż poza aglomeracją, podobnie jak koszty zatrudnienia pracowników dbających o te uprawy.

Badacze zwracają również uwagę na to, że należy zbadać, czy miejskie zanieczyszczenia nie wpływają na jakość zdrowotną lub odżywczą plonów.