Samiec australijskiego pająka z rodzaju Maratus prezentuje samicy uniesiony odwłok. Jeśli się nie spodoba, może skończyć w jej szczękoczułkach. Samiec australijskiego pająka z rodzaju Maratus prezentuje samicy uniesiony odwłok. Jeśli się nie spodoba, może skończyć w jej szczękoczułkach. Indigo
Środowisko

Zagadki żywych klejnotów, czyli po co owadom jaskrawe kolory

Kiedyś pięknego czerwcowego dnia jechałem rowerem przez Las Kabacki w Warszawie. W pewnej chwili mój wzrok przyciągnął zielonozłoty połyskujący przedmiot leżący na ścieżce. Znalezisko okazało się niesamowite, ale i w pewnym stopniu makabryczne. Był to leżący na grzbiecie, pozbawiony nóg korpus kwietnicy okazałej!

Chrząszcz ten jest bodaj najpiękniejszym z naszych żukowatych: rosłym, pokrytym grubym, starannie wygładzonym pancerzem o głębokiej zielonej barwie, z której na słońcu błyskają złote refleksy. Rzadko się go widuje – nie siada na kwiatach jak mniejsze spokrewnione z nim gatunki: kruszczyca złotawka, kwietnica różówka czy zacniki. Rozwija się w dziuplach umiejscowionych wysoko na pniach, a lata wysoko w koronach drzew. Znalazł się na czerwonej liście gatunków zagrożonych, prawnie chronionych.

Wiedza i Życie 7/2023 (1063) z dnia 01.07.2023; Entomologia; s. 22
Oryginalny tytuł tekstu: "Zagadki żywych klejnotów"
Reklama

Ten artykuł jest dostępny tylko dla naszych cyfrowych subskrybentów.

Subskrybuj dzisiaj
Ilustracja. Głowa pełna idei.

Jesteś już prenumeratorem? Zaloguj się >