Wyginęło prawie 1500 gatunków ptaków. My jesteśmy temu winni

Poprzednie analizy wskaźników wymierania skupiały się na potwierdzonych dowodach istnienia, np. na odkrytych skamieniałościach czy notatkach oraz ilustracjach dokumentujących obecność danego gatunku w danej lokalizacji. Kłopot w tym, że bytność niektórych zwierząt, które zniknęły z powierzchni Ziemi, nie została formalnie odnotowana. Na przykład dlatego, że nie odnaleziono po nich śladów kopalnych albo nie zostały uwiecznione na żadnym nośniku. Dlatego w nowej analizie uczeni zastosowali inne niż dotychczas metody szacunkowe.

Punktem wyjścia do ich pracy były informacje dotyczące archipelagów. To tam bowiem dewastacyjny wpływ człowieka na ekosystemy jest najsilniej wyrażony, a także relatywnie dobrze udokumentowany. Bazując na wyspiarskich danych, badacze stworzyli globalny model, który pozwolił im oszacować tzw. nieodkryte wymierania. „Czyli takie – jak wyjaśnili w swojej pracy –które nie zostały zarejestrowane naukowo: niektóre z nich mogły nie pozostawić żadnych fizycznych śladów, inne mogą zostać odkryte w przyszłości. Połączyliśmy szacunkowe, nieodkryte wymieranie ptaków na archipelagach z globalnymi zapisami kopalnymi oraz zanotowanymi obserwacjami, aby uzyskać szacunkowe dane dotyczące całkowitego wymierania. Następnie oszacowaliśmy tempo utraty gatunków”.

Model pozwolił stwierdzić, że od czasu późnego plejstocenu (ok. 129 tys. lat temu – ok. 11,7 tys. lat temu) człowiek doprowadził do wyginięcia 1,3–1,5 tys. gatunków ptaków. Głównie za sprawą swojego niszczącego wpływu na ich habitaty, nadmiernej eksploatacji ekosystemów oraz introdukcji gatunków inwazyjnych.

Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.